Helaas gebruik ik dit blog niet echt meer, maar sinds het begin van 2013 ben ik een nieuwe blog begonnen! Ik doe namelijk een 52 weken project dit jaar en ga daarmee elke week een foto met het thema "spiegeling" maken. Al die foto's komen op mijn nieuwe blog: Hey You, Little Dragonfly.
Ik hoop dat jullie die ook willen volgen!! Ik ga waarschijnlijk ook weer gewoon verhalen erbij schrijven, maar in verband met school heb ik veel minder tijd dan vroeger, helaas..
Ook op m'n nieuwe blog: reacties zijn altijd welkom; over de lay-out, de foto van de week, misschien tips? :)
En dit blog blijft natuurlijk bestaan! Het kan zelfs zo zijn dat ik op gegeven moment weer hier allerlei verhalen ga posten, maar dat zien we dan nog wel.
zondag 10 februari 2013
zaterdag 10 maart 2012
Kermis
Afgelopen voorjaarsvakantie was er kermis in Amsterdam-Noord. Ik, als kermisliefhebber, ben daar natúúrlijk naartoe geweest, meerdere keren zelfs. Deze kermis verdient geen schoonheidsprijs, en ook lijkt het alsof er elke keer weer minder attracties zijn, zoals er vorig jaar nog wel een reuzenrad stond en deze keer niet meer. Er is nog wel een leuk, klein achtbaantje ("Crazy Coaster"), een octopus, griezelhuis, bal-gooi dingen en nog veel meer. Maar vergeet ook niet: de grijpmachines....
Soms liggen er best leuke dingen in de machines, niet alleen van die lelijke knuffels, maar bijvoorbeeld een groot schattig schaap, of knuffels uit computerspelletjes. De Blackberry's, iPhones en iPads, daar begin ik niet aan, dat is pure geldverspilling. Maar toen ik Mr. Jummy - de bekende pop uit de Sultana-reclames - voor het eerst zag, was het liefde op het eerste gezicht. Ik móest hem hebben!
Maar natuurlijk werkten de grijpmachines weer eens niet mee. Telkens greep 'ie mis, of liet het ding Mr. Jummy weer vallen, terwijl ik maar bleef proberen.. Een keer had ik hem bijna, en als die vervelende grijp-hand wat beter vasthield zou ik allang beet hebben gehad, maar ja, zo werkt dat jammer genoeg niet.
Uiteindelijk begon ik me af te vragen hoe die grijpmachines zouden zijn afgesteld. Misschien gaf hij maar één op de 40 keer een zo'n knuffel, of nog minder vaak. Maar niemand heeft zin om de hele tijd te gaan wachten en te tellen om de hoeveel keer hij beet geeft. En ook terwijl ik toen bezig was de Sultana-pop te grijpen, waren er naast me wat mensen die wél beet hadden, meerdere keren zelfs. Puur geluk of zit er een trucje achter?
Uiteindelijk is het me niet geluk Mr. Jummy te grijpen, helaas. Maar ik wil nog steeds weten hoe de grijpers werken, dus als je de truc weet, of in iedergeval wel ooit iets hebt gegrepen (Mr. Jummy misschien?), stuur dan een reactie! :)
Ohja, en zoals jullie vast allang hebben gezien: ik heb m'n blog een nieuwe pimp gegeven! Daar mag je natuurlijk ook een reactie over sturen.
Soms liggen er best leuke dingen in de machines, niet alleen van die lelijke knuffels, maar bijvoorbeeld een groot schattig schaap, of knuffels uit computerspelletjes. De Blackberry's, iPhones en iPads, daar begin ik niet aan, dat is pure geldverspilling. Maar toen ik Mr. Jummy - de bekende pop uit de Sultana-reclames - voor het eerst zag, was het liefde op het eerste gezicht. Ik móest hem hebben!
Maar natuurlijk werkten de grijpmachines weer eens niet mee. Telkens greep 'ie mis, of liet het ding Mr. Jummy weer vallen, terwijl ik maar bleef proberen.. Een keer had ik hem bijna, en als die vervelende grijp-hand wat beter vasthield zou ik allang beet hebben gehad, maar ja, zo werkt dat jammer genoeg niet.
Uiteindelijk begon ik me af te vragen hoe die grijpmachines zouden zijn afgesteld. Misschien gaf hij maar één op de 40 keer een zo'n knuffel, of nog minder vaak. Maar niemand heeft zin om de hele tijd te gaan wachten en te tellen om de hoeveel keer hij beet geeft. En ook terwijl ik toen bezig was de Sultana-pop te grijpen, waren er naast me wat mensen die wél beet hadden, meerdere keren zelfs. Puur geluk of zit er een trucje achter?
Uiteindelijk is het me niet geluk Mr. Jummy te grijpen, helaas. Maar ik wil nog steeds weten hoe de grijpers werken, dus als je de truc weet, of in iedergeval wel ooit iets hebt gegrepen (Mr. Jummy misschien?), stuur dan een reactie! :)
Ohja, en zoals jullie vast allang hebben gezien: ik heb m'n blog een nieuwe pimp gegeven! Daar mag je natuurlijk ook een reactie over sturen.
donderdag 15 september 2011
Harry, Fred en George
Het is alweer lang, lang geleden dat ik een blogbericht heb geschreven,
dat komt grotendeels door:
1. De zomervakantie
2. Dingen voorbereiden voor nieuw schooljaar.
3. -Na de zomervakantie- Huiswerk.
4. en Luiheid
Eindelijk heb ik nu dan weer inspiratie voor een nieuw onderwerp, een onderwerp dat is gekomen door de eerste les Biologie. (Het heeft dus niet met Harry Potter te maken.)
Eén week lang, moet ik deze drie kleine vriendjes opvoeden (dat houdt in: ervoor zorgen dat ze niet doodgaan).
Het zijn meelwormen en worden later meeltorren. Laat ik ze even voorstellen:
Dit hier is Fred, hij is de langste van de drie.
En als laatste: Harry, de kleinste en de donkerste.
Af-en-toe moet ik een appelschilletje of een stukje wortel in het bakje leggen, maar eigenlijk zijn het gewoon doodsaaie beesten. En bovendien zijn ze erg goed in het spelen alsof ze dood zijn. Een paar minuten geleden bijvoorbeeld lag George nog doodstil in een hoekje (ik natuurlijk denken dat hij was gestorven), maar toen ik een nieuw stukje appel in het bakje legde, kwam hij opeens weer tot leven...
Als alles goed gaat, en ze eten elkaar niet op, moeten ze er zo uit komen te zien:
dat komt grotendeels door:
1. De zomervakantie
2. Dingen voorbereiden voor nieuw schooljaar.
3. -Na de zomervakantie- Huiswerk.
4. en Luiheid
Eindelijk heb ik nu dan weer inspiratie voor een nieuw onderwerp, een onderwerp dat is gekomen door de eerste les Biologie. (Het heeft dus niet met Harry Potter te maken.)
Eén week lang, moet ik deze drie kleine vriendjes opvoeden (dat houdt in: ervoor zorgen dat ze niet doodgaan).
Het zijn meelwormen en worden later meeltorren. Laat ik ze even voorstellen:
Dit hier is Fred, hij is de langste van de drie.
En dit is George, met het zwarte plekje op zijn rug.
En als laatste: Harry, de kleinste en de donkerste.
Af-en-toe moet ik een appelschilletje of een stukje wortel in het bakje leggen, maar eigenlijk zijn het gewoon doodsaaie beesten. En bovendien zijn ze erg goed in het spelen alsof ze dood zijn. Een paar minuten geleden bijvoorbeeld lag George nog doodstil in een hoekje (ik natuurlijk denken dat hij was gestorven), maar toen ik een nieuw stukje appel in het bakje legde, kwam hij opeens weer tot leven...
Als alles goed gaat, en ze eten elkaar niet op, moeten ze er zo uit komen te zien:
Als een echte Meeltor dus.
Zodra er weer iets bijzonder gebeurt met Harry, Fred en George, zal ik er metéén een berichtje van maken.
Dit was deel 1 van HET DAGBOEK VAN DE WURMPJES
vrijdag 3 juni 2011
Ambulances, Brandweerwagens en Traumahelicopters....
Deze avond was het een hele drukte op de dijk langs het Noord-Hollandskanaal. Er was namelijk weer eens een brommer over het bruggetje gevlogen en in het gras beland. Dit gebeurt hier wel vaker, maar meestal staat de bestuurder zelf al snel weer op. Nu was het anders, ik zal vertellen hoe het is gegaan:
Mijn ouders en ik zaten buiten te eten in de tuin. Nou eigenlijk wilden we het eten net opscheppen, toen we een harde "KRAK!" hoorden. Mijn vader zag hoe een brommertje te hard over de brug racete, en uiteindelijk in het gras gelanceerd werd. Hij kwam hard neer, heel hard. Normaal gesproken staat de bestuurden wel weer op en loopt vloekend en tierend met zijn brommertje aan de hand naar de Eerste Hulp (die gelukkig vlakbij is). Deze keer bleef hij liggen, en mijn vader rende er op af, terwijl mijn moeder 112 belde. Ook nog een paar andere mensen uit de buurt schoten te hulp en bleven daar tot de ambulance kwam. Bij één ambulance bleef het niet. Even later kwam er nog een ambulance bij, gevolgd door een brandweerwagen. Het toppunt was toch echt de Traumahelikopter, ook al bleef me onduidelijk waarom die er bij moest zijn, zó ernstig was het nou ook weer niet, dacht ik..
De gewonde werd uiteindelijk op een brancard naar de ambulance gebracht. Volgensmij zag het er niet erg fijn uit, en ook was hij nog buiten bewustzijn. De man was dus veel te hard, zonder helm, over het bruggetje gevlogen..
Natúúrlijk heb ik foto's gemaakt, Robin Abbing was ter plaatse!
De ambulancebroeders rennen er op af!
Ze schieten te hulp..
Mijn ouders en ik zaten buiten te eten in de tuin. Nou eigenlijk wilden we het eten net opscheppen, toen we een harde "KRAK!" hoorden. Mijn vader zag hoe een brommertje te hard over de brug racete, en uiteindelijk in het gras gelanceerd werd. Hij kwam hard neer, heel hard. Normaal gesproken staat de bestuurden wel weer op en loopt vloekend en tierend met zijn brommertje aan de hand naar de Eerste Hulp (die gelukkig vlakbij is). Deze keer bleef hij liggen, en mijn vader rende er op af, terwijl mijn moeder 112 belde. Ook nog een paar andere mensen uit de buurt schoten te hulp en bleven daar tot de ambulance kwam. Bij één ambulance bleef het niet. Even later kwam er nog een ambulance bij, gevolgd door een brandweerwagen. Het toppunt was toch echt de Traumahelikopter, ook al bleef me onduidelijk waarom die er bij moest zijn, zó ernstig was het nou ook weer niet, dacht ik..
De gewonde werd uiteindelijk op een brancard naar de ambulance gebracht. Volgensmij zag het er niet erg fijn uit, en ook was hij nog buiten bewustzijn. De man was dus veel te hard, zonder helm, over het bruggetje gevlogen..
Natúúrlijk heb ik foto's gemaakt, Robin Abbing was ter plaatse!
De ambulancebroeders rennen er op af!
De brandweer en ambulance
Ze schieten te hulp..
De Traumahelikopter
Drukte bij de ambulance
Abonneren op:
Posts (Atom)